Huis van de Dichter
Huis van de Dichter Huis van de DichterHuis van de DichterHuis van de Dichter

MET DE STEUN VAN

Huis van de Dichter

Residentensessies 2022

Sinds begin 2018 wordt het 'Huis van de Dichter', de voormalige woonst van Gwy Mandelinck in Watou, twintig weken per jaar opengesteld als schrijfresidentie, en dit mede dankzij ondersteuning van Marnixring Internationale Serviceclub.

Literair journaliste Jelle Van Riet nam recent de fakkel over van Michaël Vandebril en Astrid Haerens als ambassadeur van het Huis van de Dichter om de residentie in team met Peter De Roo, Michaël Vandebril en Lieve Desmet verder uit te bouwen als professionele schrijfplek in Watou.

Ze presenteerde voor het Huis van de Dichter vier nieuwe Residentensessies tijdens Kunstenfestival Watou 2022.

Vier zomerse zondagen lang konden bezoekers van het Kunstenfestival Watou en poëzieliefhebbers in het parochiehuis van Watou terecht voor een ontmoeting met Vlaamse en Nederlandse dichters die het voorbije jaar hebben geresideerd in Watou. Het publiek kreeg een unieke inkijk in het dichterlijke creatieproces en de verblijfservaring in Watou. De dichters lazen ook telkens voor uit werk waaraan ze in Watou schreven. De Residentensessies dragen bij tot de uitstraling van Watou als literaire broedplek: in Watou werden nieuwe teksten gecreëerd én gedeeld met het publiek.

7 augustus
met Alexis De Roode en Anne Broeksma en Paul Bogaert

Anne Broeksma (1987) schrijft poëzie, korte verhalen en literaire non-fictie. In 2014 debuteerde ze met de poëziebundel Regen kosmos kamerplant (Atlas Contact). In januari dit jaar volgde de bundel Vesper, waarin ze de relatie met de levende, niet-menselijke wereld om haar heen onderzoekt. Ook schreef ze jarenlang korte verhalen bij het Shortreads collectief en is ze stadsdichter bij het Utrechts Stadsdichtersgilde.

Alexis de Roode is een Nederlandse dichter. In 2005 debuteerde hij met de bundel Geef mij een wonder die werd genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs. Zijn tweede bundel werd genomineerd voor de J.C. Bloem Poëzieprijs. In 2017 verscheen zijn goed ontvangen vierde dichtbundel, Een steen openvouwen, over macht, geweld en een voltijdse kantoorbaan. Recensent Piet Gerbrandy sprak van 'een wonder van trefzekerheid'.

Paul Bogaert (1968) publiceerde tot nu toe zes dichtbundels. Hij debuteerde in 1996 met WELCOME HYGIENE. Voor zijn bundel de Slalom soft kreeg hij de Cultuurprijs (Ultima) van de Vlaamse Gemeenschap Poëzie en de Herman de Coninckprijs. Die laatste prijs kreeg hij ook toegekend voor Ons verlangen. Zijn meest recente bundel heet Zo kan het niet langer. Paul Bogaert maakt ook al meer dan 15 jaar poëziefilmpjes.

14 augustus
met Hans Depelchin, Geert Viaene en Babeth Fonchie Fotchind

Hans Depelchin (1991) is schrijver, performer, verbeelder, verzinner en verzinnebeelder. Hij studeerde vergelijkende moderne letterkunde (UGent) en woordkunst (Koninklijk Conservatorium Antwerpen). Na tal van publicaties in literaire tijdschriften verscheen in 2020 bij Uitgeverij De Geus de woelige stadsroman Weekdier. Het is een weerbarstig boek over de oneindige zoektocht naar bevrijding, in een straat die dreigt te verdwijnen. Begin juni liet hij zijn eerste poëziebundel Spanriem (Uitgeverij De Geus) op de wereld los, waarin hij de rekbaarheid van de liefde onderzoekt

Babeth Fonchie Fotchind is een Nederlandse dichter en woont en werkt in Amsterdam. Ze behaalde drie juridische masters met een focus op de mensenrechten. Vanaf najaar 2019 schreef zij gedichten voor het online feministisch magazine LilithMag. Ronald Giphart koos ervoor om haar gedicht ‘Maar hij bleef liggen’ dat zij schreef voor tijdschrift ELLE, voor te lezen op NPO Radio 1. Haar gedicht 'Een geluk als nieuwe wijn geschonken' haalde de top 100 van de in Nederland alom geprezen 'De Gedichtenwedstrijd' en haalde daarmee publicatie in de gedichtenbundel. In 2020 werd ze geselecteerd voor Vers van het Mes en voor een Schrijfresidentie van deBuren in Parijs. 

Geert Viaene (1963) volgde in de zomer van 2014 de Poetry Summer Academy met Daniel Billiet. Kort daarna, in oktober 2014, verschijnen 10 van zijn gedichten in het Liegend Konijn. Naar aanleiding van het 25-jarig bestaan van ‘Het Gezeefde Gedicht’ (digitaal poëzieforum) wordt een bloemlezing uitgegeven waarin Viaene als een van de “rijpe debutanten” met zes van zijn gedichten aan het woord wordt gelaten. Er wordt een eerste manuscript ingediend bij uitgeverij P waaruit vervolgens in 2016 de debuutbundel Eistijden ontspruit. In 2018 volgt de tweede bundel Tussentij.

21 augustus
met Sara Eelen, Mattijs Deraedt, Dirk Elst en Pieter Franciscus 

Mattijs Deraedt (1993) is dichter en poëzieredacteur bij het literaire tijdschrift Kluger Hans. In 2020 bracht hij zijn debuutbundel De schaduw van wat zo graag in de zon was blijven staan uit bij Poëziecentrum. Het jaar daarop stond de bundel op de shortlist van De Grote Poëzieprijs. Hij publiceerde onder meer in Het Liegend Konijn, De Revisor, Deus Ex Machina, Poëziekrant en Tirade.

Sara Eelen (1994) ziet in alles poëzie. Ze legt dit vast in film, foto, audio en tekst. Door tekst en beeld samen te brengen, zoekt ze naar een nieuw soort poëzie. Tijdens haar schrijfverblijf in het Huis van de Dichter ging ze op zoek naar beelden en woorden voor een poëtische kortfilm en een graphic poem. Dit najaar verschijnt haar debuutbundel bij Uitgeverij Vrijdag. Ze vormt samen met Pieter Franciscus M het collectief LIEF. Pieter Franciscus M (1992) is schrijvend bioloog en gebiologeerd schrijver. Zijn werk is doordrongen van technologie en natuur. Zijn gedichten zijn experimenten: vaak gefaald, maar altijd menselijk. In het Huis van de Dichter bouwde hij aan gedichten die half machine, half dier zijn.

Hoe verschillend deze dichters ook zijn – Sara’s gedichten gevuld met kronkelende lichamen, die van Pieter met vogels en robots - toch raakt hun poëtica meer en meer vervlochten. Sara en Pieter zijn allebei kernlid van Klimaatdichters, een beweging die met de kracht van poëzie tot klimaatmoedigheid wil inspireren en nieuwe manieren zoekt om te schrijven en te denken over natuur(herstel).

Dirk Elst (1975) schreef op zijn zestiende zijn eerste novelle in opdracht van zijn leraar Nederlands. Elst was werkzaam als redacteur voor enkele beeldende kunstenaars. In 2011 verscheen het eerste kleine boekje Preface for a project. Een jaar later maakte hij samen met Manor Grunewald het boek I Always wanted to be David Copperfield but I turned out to be a painter. In 2013 was hij ghostwriter voor de beeldende kunstenares Kelly Schacht. Samen schreven ze het boek The backstory. The ghostwriter versus the Storyteller. Ondertussen is schrijven zo goed als zijn dagtaak geworden en lijkt het dat hij deze keer wel iets te zeggen heeft.

28 augustus
met Peter Holvoet-Hanssen, Lies Gallez en Nisrine Mbarki

Nisrine Mbarki (1977) is schrijver, docent en vertaler. Ze werd in Nederland geboren, woont in Amsterdam maar bracht een groot deel van haar kindertijd door in Marokko. Ze is schrijver, dichter, columnist, vertaler en programmamaker. Mbarki geeft filosofie-en literatuurlessen aan jonge kinderen. Als literair vertaler vertaalt ze poëzie uit het Arabisch naar het Nederlands. Haar gedichten en columns verschijnen regelmatig in literaire tijdschriften als De Gids, De Revisor, Tirade en Het Liegend Konijn. In haar poëziedebuut Oeverloos hertekent ze met mededogen voor al wat leeft de wereldkaart, en verkent ze de grenzen van de verschillende gedaanten die ze zelf belichaamt: moeder, dochter, vrouw, schrijver.

Lies Gallez (1990) houdt niet van chloorgeuren, tankstationkoffie en slagroom. In 2014 behaalde ze haar master audiovisuele kunsten schrijven aan het RITCS in Brussel. In datzelfde jaar won ze ook de publieksprijs van de A.L. Snijdersprijs. Haar verhalen verschenen onder andere in De Gids, Kluger Hans en Deus Ex Machina. Gallez werd uitgeroepen tot Rijzende Ster Literatuur 2021 door NRC Handelsblad. Begin maart verscheen haar debuutverhalenbundel Het water vangen bij Uitgeverij Querido.

Peter Holvoet-Hanssen (1960), voormalig Antwerps stadsdichter 2010-2012, won met zijn dichtbundels tal van prijzen, van de Debuutprijs tot de Cultuurprijs van de Vlaamse Gemeenschap en de Arkprijs van het Vrije Woord. In 2016 verscheen Gedichten voor de kleine reus, het eerste luik van zijn nieuwe poëzieproject. Samen met Brecht Evens maakte hij een jaar later De Wereldkaart van de Poëzie. In 2018 verscheen de dichtbundel Blauwboek en ging hij op tournee met Mauro Pawlowski.


De Residentensessies 2022 zijn een initiatief van Huis van de Dichter vzw in samenwerking met Kunstenfestival Watou en met steun van Marnixring Internationale Serviceclub.